قَالَ r : ( إِذَا كَانَ أَحَدُكُمْ مَادِحاً صَاحِبَهُ لاَ مَحَالَةَ، فَلْيَقُلْ : أَحْسِبُ فُلاَناً وَاللهُ حَسِيْبُهُ وَلاَ أُزَكِّي عَلَى اللهِ أَحَداً أَحْسِبُهُ – إِنْ كَانَ يَعْلَمُ ذَاكَ – كَذَا وَكّذَا).

1 – Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васаллам дедилар: Агарда бирорталарингиз биродарини мақтайдиган бўлса, шунга мажбур бўлиб қолса, айтсинки: Мен фалончини (шундай) деб ҳисоблайман. Аллоҳ уни билгувчидир. Мен Аллоҳ (илми)дан муқаддам туриб ҳеч кимни мақтамайман. Мен уни – агар биладиган бўлса – шундай деб ўйлайман. (Муслим ривояти).